Cichorei groeit langs wegen, op dijken en rond bankjes in parken. Het groeit en bloeit zelfs op een uitgedroogde, gebarsten bodem. Hoe die plant daar is gekomen is een legende over de belofte te wachten op de terugkeer van een geliefde. Luister naar dit sprookje uit de tijd van de Kruistochten:
Al bijna 1000 jaar zijn er godsdienstoorlogen in het Midden Oosten. De eerste Kruistochten vinden plaats aan het einde van de elfde eeuw. In die tijd trekken, na een oproep van de Paus, vele tienduizenden heldhaftige en diep gelovige christelijke, rijke en arme mannen naar het Heilige Land om Jeruzalem te ‘bevrijden’ van de moslims. De meeste kruisvaarders zijn nooit teruggekomen door de ontberingen en gevechten. Eén van de kruisvaarders is een stoere ridder uit de Lage Landen. De nobele ridder is verliefd op een mooie jonkvrouw, Cichorei, wiens opvallende heldere lichtblauwe ogen hij niet kan weerstaan. De edelman kan de oproep van de Paus echter ook niet negeren en hij laat haar smachtend achter. Hij belooft terug te komen als zij op hem blijft wachten. Dat neemt jonkvrouw Cichorei ter harte en zij wacht jarenlang liefdevol en geduldig op zijn terugkomst. Het wachten valt haar zwaar. Iedere morgen loopt ze naar de zandweg en staart in de verte in de hoop dat hij wederkeert. Maar iedere middag moet ze teleurgesteld naar huis terug keren. Zo loopt ze dag in dag uit, jaar in jaar uit rusteloos langs de kant van de weg en kijkt met haar helderblauwe ogen naar de horizon.
Tijdens de hete zomer van het jaar 1099 is het te warm om op en neer te lopen en ze tuurt dagen lang vanaf een vaste plek naar de einder. Cichorei wacht daar zo lang dat haar voeten wortel schieten en zij verandert in een ranke plant met bloemen zo groot en blauw als haar ogen. Tot de dag van vandaag kunnen we haar zien staan langs de kant van de veldweg met haar helderblauwe ogen die alleen ‘s morgens smachtend naar het zuiden staren en die ‘s middags verdrietig sluiten als hij weer niet teruggekomen is.
Cichorei kan ruim een meter hoog worden en heeft op haar vrij kale takken opvallende lichtblauwe bloemen die ‘s morgens opengaan en ‘s middags sluiten. De Latijnse naam voor cichorei is “Cichorium intybus”. Cichorium betekent zoiets als “plek waar mensen in de buurt wonen” of “lopen langs het veld”. Cichorei groeit dan ook in de buurt van mensen en wil net zoals de weegbree en het madeliefje betreden worden. De wortel wordt gebruikt voor namaakkoffie. Vermoedelijk hebben de Romeinen de plant naar onze streken meegenomen.
© Els Baars, Natuurverhalen.nl