De linde is de boom van overvloed. De bloei in juni is overvloedig en de bloemen geuren ’s avonds heerlijk. Dag en nacht doen vele duizenden honingzoekers als bijen, hommels en nachtvlinders zich tegoed aan de bloemen boordevol honing. De linde staat symbool voor vrouwelijke krachten, schoonheid, geluk, trouw, liefde,vruchtbaarheid en troost. Hoe dat zo gekomen is leest u in deze Griekse mythe vol liefdevolle opoffering, luister:

Duizenden jaren geleden geloofden de mensen dat er talloze goden en halfgoden op de wereld rondwaarden. Iedere god had één of meerdere taken.
Een van de halfgoden was de zeenimf Philyra. Ze was één van de drieduizend dochters van Tethys, de godin van de zeeën en ondergrondse rivieren. Haar vader was  Oceanus, de god van de oceanen. Ook had ze drieduizend broers, de riviergoden. Haar drieduizend zussen waren de zeenimfen, die ieder een stukje zee op de wereld beschermden. Philyra beschermde een deel van de zee rond Griekenland.
Ze werd al enige tijd lastig gevallen door de oppergod van dat moment, Cronos. Hij probeerde haar te verleiden, maar zij wilde niets van deze wrede god weten. Op een ochtend lag ze op haar strand in de warme zon en genoot van de kabbelende zee. Plots verscheen Cronos en overweldigde haar. Tijdens de paring zag de oppergod zijn vrouw over het strand naderen en raakte in paniek. In de hoop haar te misleiden veranderde hij zichzelf razendsnel in een hengst. Door deze wisseltruc werd het kind dat hieruit voort kwam een centaur, Chiron genaamd. Hij was half mens en half paard. Philyra schaamde zich zo voor het monster dat zij baarde, dat ze de goden smeekte haar niet langer in mensengedaante te laten voortleven. En de goden luisterden. Ze veranderden haar in een prachtige lindeboom. Chiron groeide op aan de voet van deze lindeboom, zijn moeder. In de gedaante van een boom voedde ze haar zoon in wijsheid op en de jongen ontwikkelde zich tot een wijze centaur. Vele koningen stuurden hun zonen voor een nobele opvoeding naar deze bijzondere centaur, die steeds zijn lessen gaf in de schaduw van een grote linde. Sindsdien is de lindeboom het symbool van overvloedige liefde en voeding.

Voor de Germanen is de linde de boom van Frija, de godin van schoonheid, sensualiteit en vruchtbaarheid. Centraal in veel dorpen stonden in de middeleeuwen linden, waaronder recht gesproken, getrouwd en gefeest werd. Daar was vaak ook de markt, van oudsher het terrein van vrouwen. Een lindeblad was het symbool van vrij grondbezit (een eikenblad voor horigheid). Na de bevrijding in 1945 zijn in het hele land ‘bevrijdingsbomen’ en ‘Oranjebomen’ geplant, bijna allemaal lindebomen. In ons land komen tegenwoordig vrijwel geen wilde linden voor. Het zijn vooral aangeplante ‘cultuurbomen’. Het zijn hoge bomen die diep wortelen en eeuwen oud kunnen worden. De honing van de bloemen trekt duizenden luizen aan. De luizenpoep veroorzaakte de bekende plakkerigheid aan alles wat er onderstaat,zoals bankjes en auto’s.

© Els Baars, Natuurverhalen.nl