Hoe de REGENBOOG is ontstaan (052)

Heeft u zich wel eens afgevraagd waarom er zoveel kleuren in de regenboog zitten? Ruzie bij mensen  en dieren kennen we allemaal, maar wist u dat de aanleiding tot het ontstaan van de regenboog gelegen is in gekrakeel tussen de kleuren van onze aardbol? Luister naar dit oude sprookje waarin de zon de ruzie beëindigt:
Lang, heel lang geleden leefde er eens een koningin die heel veel van kleuren hield. Ze was er zo dol op dat ze zo veel mogelijk kleuren in haar tuin verzamelde door allemaal verschillende bloemen te vergaren. Wanneer het zonlicht speelde met de verschillende kleuren genoot ze het meest. Wat vond ze het prachtig als de ochtendzon op het doorzichtige geel van de teunisbloem scheen. Haar hart juichte van het lentelicht op het tere groen van de ontluikende boomblaadjes. Maar het allermooiste was misschien wel het gespikkelde zonlicht op de witte schermen van het manshoge fluitenkruid onder het jonge bladerendak van de bos. Toen ze op een mooie lentedag onder de jonge bladeren van de beuk liep die door de zon bijna in brand leek te staan, riep ze verrukt uit: “Oh, misschien is oranje wel de mooiste kleur als deze door de zon beschenen wordt.” Tot haar verbazing hoorde ze daarop een zacht en verdrietig stemmetje van de paarse wilde marjolein die zei: “Koningin, vindt u mijn paarse kleur niet mooier? Ik ben zo zacht, zo helder van kleur, ik lijk wel bijna lila als de zon mij verlicht. Is mijn kleur niet mooier dan het oranje van de lentebeuk?”  Verrast bukte de koningin zich naar de wilde marjolein en ze sprak glimlachend:  “Ach, marjolein, ik vind alle kleuren mooi. Gelukkig dat er zo veel kleuren zijn, anders is het zo saai in de wereld.”  
Maar de geest was uit de fles. Vanaf die dag ruzieden de kleuren uit de koninklijke tuin over de vraag wie de mooiste was. “Ik ben de belangrijkste,” sprak groen hooghartig, “kijk om je heen en zie dat de meest voorkomende kleur groen is.” Hierop lachte geel heel hard en riep uit: “Domkoppen, ik ben belangrijker, de zon is geel en zonder de zon is er geen leven mogelijk. En tel eens na,  de meeste bloemen op de wereld zijn geel.”  “Ho, ho,” zei het water uit de vijver, “je hebt niet goed gekeken, ìk kom het meeste voor. Kijk om je heen, het water is blauw, net als de zee, de rivieren en de lucht en vergeet ook niet alle blauwe bloemen.”  Daarop fluisterde paars “jullie komen wel veel voor, maar het gaat er om welke de mooiste is. Omdat ik zo teer en zeldzaam ben, denk ik dat ik de meest zuivere en mooiste kleur ben. Alle kleuren schreeuwden door elkaar, waarbij rood uitriep:  “de mensen houden het meest van rood omdat zij in vervoering raken door mijn rode luchten ‘s morgens bij zonsopgang en ’s avonds bij zonsondergang.”
Toen de kleuren even stil waren  om op adem te komen van de ruzie, ontdekten ze tot hun schrik dat er inktzwarte onweerswolken dreigend kwamen opzetten. Ze wisten dat ze weldra gebukt zouden gaan onder het geweld van hagelbuien, striemende regens, bliksem en donder. Angstig kropen de kleuren bij elkaar om beschutting te zoeken tegen het naderende onheil. En juist op dat moment scheen de zon net boven de donkere wolken op de kleuren en sprak luid: “Dwazen! Jullie zijn allemaal bijzonder, sterker nog, samen zijn jullie oogverblindend mooi!” De kleuren keken naar elkaar en zagen dat de zon gelijk had, wat waren ze uniek, zo naast elkaar. Samen vroegen ze aan de zon om hen te behoeden voor verdere ruzies en hen te herinneren aan dit speciale moment.
Dat wilde de zon wel, maar hij vond dat het wel heel bijzonder moest blijven, Daarom schijnt de zon alleen op een zeer speciale manier op de kleuren als er regen of onweer dreigt, waardoor de kleuren aan de hemel weerspiegelen als een ronde kleurrijke boog, die we regenboog zijn gaan noemen. En die schoonheid is slechts van korte duur. 

Meestal als de zon op een donkere regenwolk schijnt zien we een regenboog. Dat komt omdat de zon door de regendruppels heen schijnt, waardoor het licht breekt en er een regenboog ontstaat. De zeven kleuren hebben een vaste volgorde: rood, oranje, geel, groen, blauw en paars. Regenbogen hebben altijd tot de verbeelding van mensen gesproken, er bestaan talloze sprookjes en legendes. Een voorbeeld is de Griekse mythe waarin de godin Iris de boodschappen van Hera via een regenboog naar de mensen brengt. Voor de christenen is de regenboog het symbool ‘van het eeuwigdurend verbond is tussen God en al wat op aarde leeft.’(De bijbel, Genesis 27)

 

© Els Baars, Natuurverhalen.nl

Post Author
Els Baars
Natuurverhalen