Waarom de blaadjes van de esp ritselen (ratelpopulier) (021)

Zelfs bij een zacht briesje hoor je de blaadjes van de ratelpopulier ritselen. Het lijkt of de blaadjes slechts aan één draadje vastzitten, ze draaien alle kanten op. Weet je waarom de bladeren van de ratelpopulier voortdurend in beweging zijn en bij het geringste zuchtje wind al ratelen en lispelen? Dat komt door hoogmoed. Luister naar deze Marialegende:

Overal waren roadblocks waar soldaten de reizigers controleerden. De keizer was vastbesloten de plannen van de nieuwe koning van de Joden in diens babytijd te smoren. Hierdoor was de vlucht van Maria, Jozef en Jezus vol gevaren. Ze beperkten hun route tot landweggetjes waar veel verstopplekken waren. Toch bezorgden de verrassingsaanvallen van de soldaten Maria doodsangsten. Ze wist echter dat ze kon vertrouwen op de hulp van de bomen en de planten. De treurwilg boog altijd op het juiste moment haar takken waaronder het gezin onzichtbaar was voor de langslopende patrouilles. De jeneverbes bood hen vele schuilplaatsen binnen haar taaie en kromgetrokken eeuwenoude takken. Zelfs de oude verweerde wilgen wezen Maria hun vele donkere holletjes aan.
Op een dag naderde een groepje soldaten en Maria smeekte angstig aan de populier waar ze onder stond: “Lieve populier, kan je prachtige bladerdek ons een schuilplaats bieden voor het naderende onheil?”
De statige populier piekerde daar niet over. De boom knisperde: “Ik ben te plechtig om te buigen voor de eerste de beste!”. De ontgoochelde en doodsbange Maria antwoordde daarop streng: “Vanaf dit moment zal je voortaan altijd net zo hevig trillen en beven van angst als ik doe op dit moment.” En daarna vluchtten Maria met man en kind in de wuivende riethalmen die zich direct sloten nadat het drietal daar een veilig heenkomen had gevonden.
Sinds die dag hoor je de ratelpopulier al bij het geringste zuchtje wind sidderen en lispelen van angst.

De ratelpopulier wordt ook esp genoemd en heet in het Latijn ‘Pópulus trémula’ waarbij trémula betekent: sidderend. Vroeger waren populieren bepalend voor het landschap in Nederland en Vlaanderen. De esp is de enige soort die hier van nature thuishoort, de anderen zijn aangeplant. Hij groeit voorlal op zanderige bodems in de duinen en Limburg. In Europa is de ratelpopulier de meest voorkomende populier. Hij bloeit in het vroege voorjaar met katjes. In vergelijking met andere bomen wordt hij niet oud, zo’n 100-200 jaar. Ze groeien heel hard en breken als volwassen boom makkelijk tijdens stormen.

 

© Els Baars, Natuurverhalen.nl

 

Post Author
Els Baars
Natuurverhalen