Maar liefst 97% van het water op aarde is zout, maar niet alle zoute water is even zout. Dat zou best eens te maken kunnen hebben met een hoeveelheid mislukte hemelse soep. Uiteraard speelt de listige duivel daarbij ook weer een rol. Lees maar:

De engelen deden hun uiterste best om de uitverkoren zielen die Petrus aan de hemelpoort had toegelaten aangenaam bezig te houden. Heel wat engelen hadden er zogezegd een dagtaak aan. Maar ze deden het – uiteraard – met hemels genoegen en ze prijsden zich gelukkig te mogen zien hoe alle hemelbewoners eeuwigdurend genoten.

Eén evenement waar iedereen in het bijzonder naar uitkeek was het jaarlijkse eetfestijn. Iedereen kon opgeven wat voor lekkers hij/zij graag op zijn zilveren bordje zou willen zien, maar aangezien het uiteraard ondoenlijk was om voor iedere hemelbewoner apart te koken, stelden de engelen aan de hand van de opgegeven wensen een paar verschillende menu’s samen. Wie zou denken dat men een voorkeur zou hebben voor exclusieve gerechten, voor haute cuisine en dat soort zaken, vergist zich: jaar na jaar koos men voor gerechten waar men tijdens zijn aardse leven ook dol op was geweest. En hoewel er in het hiernamaals uiteraard geen eetvoorschriften meer gelden, wilden joden, islamieten, hindoes en andere gelovigen niets liever dan weer eens smullen van een gerecht dat bereid was zoals ze dat op aarde gewend waren geweest. Kortom: men wilde “ouderwets genieten”. Ja, hemelbewoners zijn ook niet vrij van nostalgische verlangens…
Iedereen die tijdens zijn of haar aardse leven had laten zien uitstekend te kunnen koken, al dan niet beroepsmatig, mocht zich aanmelden als mogelijke kok, waarna de engelen bepaalden wie er dat jaar achter de fornuizen mochten.
Alle koks kregen assistentie van engelen die naar de aarde vlogen om de benodigde ingrediënten te verzamelen: verschillende soorten vlees, vis en tofu, noten, groenten, kruiden, uien, knoflook, aardperen en wat al niet.
Ook dit jaar zou de soep worden verzorgd door een omaatje uit een klein Frans dorpje. Daar had ze een kleine taverne bestierd waar, naast brood en kaas, enkel soep op de menukaart stond. Maar die soep was zo uitzonderlijk lekker dat mensen uit de verre omtrek eropaf kwamen. En nadat ze in de hemel voor het eerst haar soep had mogen maken, wilde niemand meer een andere kok voor het voorgerecht.

Toen de dag van het jaarlijkse eetfestijn was aangebroken, was de grootmama met haar hulpjes al vroeg in de weer met enorme pannen waaruit na verloop van tijd de meest verrukkelijke aroma’s opstegen.
Die overheerlijke geuren dreven tot ver buiten de hemel en werden ook door de duivel opgesnoven. Hij kreeg er het water van in de mond! Uiteraard was hij niet uitgenodigd voor de maaltijd – de duivel hoort nu eenmaal niet in de hemel. Hij kon het niet verdragen dat hij niet mocht genieten van die hemelse spijzen en misgunde iedereen de heerlijke maaltijd die elk moment kon beginnen.
Achteraf was iedereen verbaasd hoe die listige satan het had klaargespeeld, niemand had zijn duivelse streek gezien. Op een onbewaakt ogenblik had hij de hele hemelse voorraad aan zout in de soep gegooid! Toen de hemelbewoners een eerste hap van oma’s soep namen proestten ze de onverdraaglijk zoute soep direct uit.

Wat te doen met de reusachtig grote pannen met veel te zoute soep? Sterke engelen kieperden ze vanaf de wolken naar beneden, het water in, zonder te kijken waar de soep terechtkwam. Zo werd het zoute zeewater nog zouter.

Zout en andere mineralen komen vrij door erosie van de gesteenten van de aarde en worden door de rivieren naar zee gevoerd. Ook de vulkanen op de zeebodem brengen veel zout in de zee.
Oceanen beslaan meer dan twee derde van de aarde. Heb je wel eens stilgestaan bij het belang van de zeeën voor ons leven? We zijn totaal afhankelijk van het leven daarin. Oceanen bepalen het klimaat en de regenval, maar ook de zuurstofproductie. Zo is de helft van de zuurstof op aarde afkomstig uit zee. Ondiepe zeeën, zoals de Noordzee, spelen hierbij een belangrijke rol. In deze ondiepe wateren groeit de meeste fytoplankton, dat niet alleen de basis is van de voedselketen in de zee, maar ook de grootste zuurstofproducent.
Ongeveer 40% van de koolstofdioxide, CO2, wordt jaarlijks opgenomen door de zee, waardoor de opwarming van de aarde minder snel gaat. Ook hier spelen algen en plankton een belangrijke rol. In de relatief ondiepe zeeën gedijt het plankton het best en absorbeert de koolstofdioxide. Dood plankton neemt de koolstof mee naar een diepere waterlaag, waar het door de stroming naar de oceaan stroomt.
Ondiepe kustzeeën zijn ook de belangrijkste broedkamers van vis. De Wadden- en de ondiepe Noordzee zitten vol jonge vis die van het plankton afhankelijk is.
De Noordzee bevat meer dan tien miljoenen ton vis. Door overbevissing werden soorten bedreigd. Daarom voerde de Europese Unie vangstbeperkingen in die er voor hebben gezorgd dat er nu weer meer vis is. Toch is er nog steeds sprake van overbevissing.
De Noordzee kent een enorme diversiteit aan dieren. Naast de vissen en schelpdieren leven er ook zoogdieren als zeehonden, bruinvissen en dolfijnen. De Noordzee is minstens zo belangrijk voor vogels die er het hele jaar door leven, maar is ook onmisbaar als voedselrijke pleisterplekken voor de trekvogels en als overwinteringsgebied.
De Noordzee is troebel doordat er rivieren in uitkomen die o.a. slib en voedselrijk water meevoeren.

© Els Baars, Natuurverhalen.nl