Alleen het sneeuwklokje kan in de sneeuw zonder problemen bloeien. Enig idee waarom het klokje naar sneeuw is vernoemd? En waarom de bloem even wit is als de sneeuw? Os is de sneeuw even wit als het sneeuwklokje? Luister naar dit oude verhaal over boosheid, egoïsme en mededogen:
Toen God de aarde schiep in zes dagen, was er voor Hem wel heel veel tegelijk te doen. Er was zoveel te scheppen dat er een tekort aan onderdelen ontstond. Zo was er voor het konijn geen normale staart meer over en moest het zich behelpen met een raar wit donzen staartje. De muis bleef grijs omdat alleen nog wat grijs restte.
Toen de regen, de sneeuw en de wind aan de beurt kwamen, bleken de kleuren helemaal op. De sneeuw was hierover zeer ontstemd en wilde zich in de lente alleen maar terug te trekken als hij een kleur kreeg. En dat was onmogelijk omdat er geen kleuren meer waren. Uit protest smolt de sneeuw niet in het voorjaar en bleven de bossen en landerijen bedekt onder een dik pak doorzichtige sneeuw. Het eten voor de dieren was weliswaar zichtbaar onder de kleurloze sneeuw, maar onbereikbaar. De dieren leden honger en de planten konden niet groeien.
Door deze barre omstandigheden kreeg God medelijden met de planten en de dieren. Hij ging naar de sneeuw en zei: “Sneeuw, ik heb geen kleur meer over, maar je mag aan een plant een stukje van zijn kleur vragen.”
De sneeuw vroeg het aan alle planten maar deze weigerden mee te werken. De gele katjes van de hazelaar wilde het zachte geel niet afstaan. Ook de duindoorn weigerde de oranje kleur van zijn bessen te geven. De rode kleur van de bessen van de gelderse roos wilde de sneeuw zelf niet, die vond hij te fel. Omdat niemand hem een kleur gunde werd de sneeuw heel boos. De wind, die ook geen kleur had gekregen, werkte samen met de sneeuw. Hevige sneeuwstormen teisterden het land. Alles en iedereen ging gebukt onder het winterse natuurgeweld.
Een kleine bloemklokje zag dit allemaal aan en kreeg medelijden met de sneeuw. Toen de kleurloze sneeuw aan het uitrusten was van de laatste sneeuwstorm, riep het bloempje: “Sneeuw, luister, als je mijn witte kleur mooi vindt, mag je die wel hebben.”
De sneeuw vond het wit prachtig. Hij was zo geroerd door het aanbod van de kleine bloem dat hij besloot dat dit klokje als enige bloem in de sneeuw mocht bloeien. De bloem was zo blij dat hij zich sindsdien het ‘sneeuwklokje” noemt.
Ook de mensen houden van de kleine winterplant, want als de sneeuwklokjes gaan bloeien in januari en februari, weten de mensen dat het voorjaar in aantocht is.
Sneeuwklokjes zijn inheems in midden en zuid Europa. In noord Frankrijk, België en Nederland zijn het ‘stinsenplanten’, die vanaf de 16e eeuw meegenomen werden uit zuidelijker streken om de tuinen van de rijken te sieren. Het bolgewas vermeerdert zich o.a. door zaadvorming. In bossen zorgen rode mieren voor verspreiding van de zaden van de verwilderde sneeuwklokjes. Om het kostbare stuifmeel te beschermen, gaan de bloemen van de sneeuwklokjes pas open als de buitentemperatuur boven de 10 graden komt. .De beste tijd om in de tuin dit bolgewas te poten of te verplaatsen, is direct na de bloei als de blaadjes nog groen zijn. Neem wat aarde van de plant mee, daarin zitten bodemschimmels die nodig zijn voor groei en bloei. Miljoenen bolletjes worden illegaal uit de bossen van o.a. Turkije geschept en in West Europa verkocht.
© Els Baars, Natuurverhalen.nl