Hoe het ROODBORSTJE een rode borst kreeg (006)

Bijna iedereen vindt het roodborstje vertederend. Zo’n dapper pluizenbolletje met een rode borst. Wist u dat dit vogeltje heeft geprobeerd de pijn van Jezus te verzachten tijdens de kruisiging en daardoor een rode borst kreeg? Luister naar deze christelijke legende vol mededogen:

Toen tijdens de eerste dagen van de wereld de dieren werden geschapen waren er niet genoeg onderdelen voor zo veel nieuwe schepselen. Het was daarom soms een beetje behelpen. Zo kreeg het varken een klein raar roze gekruld staartje omdat de mooie stoere staarten op waren. Ook het konijn moest het doen met een vreemd wit donsje achterop.
In het begin kregen vele vogels prachtige kleuren, maar die werden steeds minder uitbundig doordat de verf begon op te raken. Toen een nieuwe vogel aan de beurt was restte alleen nog een beetje bruine verf. Daarom werd dit nieuwe beestje ‘bruinvogeltje’ genoemd. Het was een kleine vogel met een bolle buik, hele dunne zwarte pootjes en een spitse snavel. Door zijn bruine kleur viel hij nauwelijks op wanneer hij in zijn eentje op zoek ging naar kleine insecten in het kreupelhout. Maar de bruinvogeltjes vonden hun saaie uiterlijk maar niks, ze wilden er ook mooi uitzien.
Op een dag, zo’n 2000 jaar geleden, zag een bruinvogel vanaf haar boomtak dat Jezus, gebukt onder een zwaar kruis, door de straten van Jeruzalem werd getrokken. Een doornen kroon stak in zijn bebloede hoofd. Het bruinvogeltje kreeg medelijden en vloog naar beneden. Om de pijn te verzachten trok zij een doorn uit zijn hoofd. Aan die doorn hing een druppel bloed en die viel op haar borst. Die rode kleur is er nooit meer afgegaan. Doordat één bruinvogeltje de pijn van Jezus probeerde te verzachten, kregen alle bruinvogeltjes, de vrouwtjes én de mannetjes, als dank van God vanaf die dag een rode borst. Ze zijn zo blij met hun mooie rode borst, dat ze die altijd fier vooruitsteken alsof ze willen zeggen: “Kijk eens hoe mooi ik ben!” Door de opvallende kleur van de borst zijn de mensen deze vogel ‘roodborst’ gaan noemen. De roodborst is door haar goede daad een van de bekendste en meest geliefde vogeltjes geworden.
Roodborstjes zijn altijd vroeg wakker, net ná de merel. In de vroege ochtendschemering kan je het helder kabbelende liedje goed horen en als je heel goed luistert, hoor je ze nog steeds zachtjes maar dankbaar brabbelen hoe blij ze met hun rode borstjes zijn.

Roodborstjes leven buiten het broedseizoen alleen (solitair) in een eigen territorium. Soortgenoten worden resoluut weggejaagd, evenals de kleine vogels die hetzelfde voedsel eten, zoals heggenmus en winterkoning. Hoewel iedereen het roodborstje heel vertederend vindt, zijn ze bij het bewaken van hun territorium heel agressief en vechten tot bloedens toe met hun rivaal. Het is één van de weinige vogels die bijna het hele jaar door zijn rustige helder kabbelende liedje zingt. Ook bijzonder is dat zowel mannetjes als vrouwtjes zingen. Onze roodborstjes trekken in de herfst voor een groot deel naar het zuiden. Hun soortgenoten uit het hoge noorden nemen de territoria over. Jonge vogels hebben nog geen rode borst.

 

Post Author
Els Baars
Natuurverhalen